Kronyck – 160

Redactioneel Jan Bol: GO
Je ziet ze sinds kort overal en ze doen het overal. In de stad, op de buitenweg, in de kerk, in het park, op de fiets, in bed, onder de douche. Voor dag en dauw, overdag, bij nacht en ontij. Je ziet ze solitair bezig. Maar vaker in groepjes. Dat schijnt leuker te zijn.

Ze zijn van alle leeftijden. Nou ja, voornamelijk onder de 50. Onder hen weinig lezers van Kronyck, denk ik zo.

Als ze bezig zijn, alleen of en groupe, lopen ze met het hoofd licht voorovergebogen. Hun handen hebben ze meestal dicht bij elkaar. Licht mompelend gaan zij voort. Als waren zij aan het brevieren.

In minder dan een jaar tijd kreeg het bedrijf Niantic wereldwijd miljoenen nerds en gamers achter het beeldscherm vandaan, haalde hen uit hun isolatie en bracht hen letterlijk in beweging met het spelletje Pokémon GO. Een prestatie van jewelste.

Je speelt het spelletje op je smartphone. Daarvoor heb je een permanente dataverbinding nodig en gps. Tijdens het spelen stromen de megabytes dat het een lieve lust is. Ziedaar het primaire verdienmodel van deze niet-altruïstische onderneming.

De opzet van het spelletje ken ik niet van zelf doen, want 50+. Vagelijk weet ik dat je op de meest onmogelijke plekken een Pokémon moet zien te vinden, een wezentje dat je vervolgens kunt dresseren. Onmogelijke plekken zijn operatiekamers, biechtstoelen, cabines van torenkranen. Of je vindt ze bij de grootgrutter tussen de frisdrank of in de snackbar in de koelvitrine. Ziedaar het secundaire verdienmodel van dit spelletje. Voor een leuk bedrag kunnen ze een Pokémon op de door jou gewenste plek dirigeren. Belangstelling verzekerd.

Wat heeft zo’n onnozel spelletje nu met Deutekom, Gander en Salehem te maken? Nou, alles. Voor de drastische verjonging van ons ledenbestand en lezerspubliek is het een buitenkans als we die 50-minners met het zoeken naar zo’n virtueel wezentje naar onze lezingen en excursies kunnen krijgen, of in contact kunnen brengen met de geneugten van Kronyck. Bestuurders, grijp die kans, koop ons collectief in. Wat een kruidenier kan, kunnen wij ook. GO!!

Shabby’s Sixties en de baldadige Doetinchemse jeugd (afb. 1)
Kronyck publiceert twee sfeerverhalen uit de Shabby. De artikelen geven een goed beeld van de zestiger jaren en de provocerende jeugd in Doetinchem. Het zijn verhalen over een periode, die velen zich nog met een glimlach zullen herinneren, met name zij die toen jong waren en die tijd actief beleefden.

Sluimerende revolutie in Doetinchem (afb. 2)
De Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden aan het einde van de 18e eeuw: een machtsovername door zogenoemde patriotten leek op handen. Omdat het bestuur in de Republiek van onderaf opgebouwd was, is het interessant om op lokaal niveau te bezien of er toen werkelijk een revolutie op til was. Dat onderzoeken kan bijvoorbeeld aan de hand van hetgeen zich rond 1786 afspeelde in een stad nabij het landgoed Hagen, de stad Doetinchem.

Luchtgevechten boven Doetinchem afgeluisterd (afb. 3)
Kronyck publiceerde in nummer 155 al eens uit de oorlogsherinneringen van Jan Willem Hübscher. Ging het toen om de eerste oorlogsdagen, in een artikel in nummer 160 aandacht voor de periode die daarop volgde. Hübscher werkte bij de NV Waterleiding Oostelijk Gelderland in Doetinchem en kwam op 14 februari 1945 om het leven toen hij, bij een luchtaanval door de geallieerden, staande op het dak van het WOG-kantoor aan de Terborgseweg, dodelijk werd getroffen.

Voormalig landgoed ‘t Zand, bij Zelhem (afb. 4)
Landgoed ’t Zand op de grens van Hengelo en Zelhem staat voor een ontwikkeling van landschap ook voor een familiegeschiedenis. De families Dittlinger en De Fremery spelen daarin sinds begin 20e eeuw een hoofdrol. Interessant om te weten als je op ’t Zand je zondagse wandeling maakt.

Doetinchem en de Holocaust (afb. 5)
In Kronyck 159 ging het over het leven van Alice de Wolff en haar trieste einde. Aanleiding was de zoektocht van ene André van Schaijck aan de hand van een foto van de broer van Alice, met daarop haar naam en adres, naar meer informatie. De speurtocht van Van Schaijk was ook meteen weer een confrontatie met de Holocaust, zoals die ook Joden in onze gemeente trof. Daarom behalve aandacht voor de wederwaardigheden van familie De Wolff ook aandacht voor het lot van twee joodse leraren van het Gemeentelijk Lyceum in Doetinchem.

Uit de goede tijd bij de ‘Grabo’ (slot) (afb. 6)
In drie afleveringen beschrijft Henk Harmsen zijn herinneringen uit de jaren

1975-1985 aan het dagblad De Graafschapbode, dat toen haar kantoor had aan het Simonsplein. In een derde en laatste artikel schrijft hij over het succes van de verhalen in dialect door Herman van Velzen, het bijzondere redactiearchief en de soms uitputtende praktijk van de verslaggever.

Toen Doetinchem werd bevrijd (afb. 7)
Piet Spaans, historisch publicist uit Den Haag, schrijft een serie over zijn leven. Evacuatie bracht hem als kind in 1942 in Doetinchem. De familie Spaans kwam uit Scheveningen, dat voor de kustverdediging moest worden ontruimd. In deze aflevering vertelt hij over de bevrijding van Doetinchem.

Jan Beins, eerste huisarts in Gaanderen
In 1942 begon net afgestudeerd huisarts Jan Beins samen met zijn vrouw een apotheekhoudende praktijk aan de Hoofdstraat in Gaanderen, een dorp met toen ruim 4000 inwoners. Deze arts speelde een belangrijke rol in de medische hulpverlening tijdens de moeilijke oorlogsjaren. De bewaard gebleven notities uit zijn Gaanderense jaren getuigen daarvan.